آستاگزانتین در غذای ماهی ها چیست ؟
رنگ ماهی ها توسط سه عامل مهم تعیین می شود :
ژنتیک : اینکه آیا ماهی مواد ژنتیکی لازم را برای نشان دادن رنگ‌های خاص به ارث برده است یا خیر .
سیستم عصبی و عوامل غده‌ای : رنگ آمیزی به خلق و خو و سلامت عمومی ماهی بستگی دارد . اگر همه چیز برابر باشد ، یک ماهی بیمار احتمالاً رنگارنگ تر از یک ماهی سالم است .
نرها همچنین ممکن است رنگ‌های قوی تری برای جذب ماده ها ایجاد کنند و رنگ نر های زیر دست در حضور نرهای غالب کاهش می‌یابد.
عوامل غذایی : مواد مغذی و ترکیبات شیمیایی که ماهی می خورد به طور مستقیم یا غیرمستقیم روی رنگ تأثیر می گذارد .
موادی که بیشترین تأثیر را بر رنگ و رنگ ماهی دارند ، کاروتنوئیدها هستند .
کاروتنوئیدها ترکیباتی هستند که توسط گیاهان ، جلبک ها و برخی قارچ ها تولید می شوند .
به طور کلی ، آنها برای کمک به جمع آوری نور، اغلب برای فتوسنتز ، فرآیند شیمیایی که توسط گیاهان غذای خود را تولید می کنند ، تولید می شوند .
آستاگزانتین کاروتنوئیدی است که احتمالاً شناخته شده ترین می باشد و به طور گسترده ای به غذا های ماهی اضافه می شود .
این ماده توسط جلبک ها و باکتری های دریایی تولید می‌شود و از زنجیره غذایی عبور می‌کند و در پوسته میگو و خرچنگ انباشته می‌شود .
همچنین کاروتنوئید اصلی گوشت قرمز ماهی سالمون است .
مجموعه ای از آزمایشات توسط محققان کالج کشاورزی گرمسیری و منابع انسانی هاوایی نشان داد که افزودن باکتری به نام Haematococcus pluvialis ، که حاوی آستاگزانتین و سایر کاروتنوئیدها است ،
به ماهی ها باعث تشدید رنگ دم شمشیری قرمز ، رنگین کمانی دم چنگالی و همچنین گورامی بوسنده شد .
کاروتنوئیدها از قرمز ، نارنجی تا زرد متغیر هستند .
اکثر فرمول های رنگی تجاری غذای آبزیان حاوی آستاگزانتین هستند ، یک کاروتنوئید قرمز که می تواند رنگ قرمز را تقویت کند .
یافتن فرمول های رنگی برای نشان دادن رنگ نارنجی یا زرد دشوار تر است .